W 1963 roku w Katowicach powołano specjalny komitet organizacyjny w celu połączenia wszystkich klubów i organizacji sportowych miasta w jeden duży klub zajmujący się wieloma dyscyplinami sportu np. zapasami czy piłką nożną. W połowie 1963 roku połączyły się RapidWełnowiec i Orzeł Wełnowiec, tworząc Rapid/Orzeł. W 1964 roku połączyły się Rapid/Orzeł,Górnik Katowice, Koszutka Katowice, Katowicki Klub Łyżwiarski, Katowicki Klub Sportowy Górnik, Górniczy Klub Żeglarski Szkwał oraz inne instytucje z Katowic tworząc GKS "Katowice". Cztery lata później - 9 sierpnia 1968 roku do KATOWIC przyłączono powstały w 1911 roku Dąb Katowice. Debiut sekcji piłki nożnej w I lidze (dziś Ekstraklasa) miał miejsce 8 sierpnia 1965 roku w meczu GKS "Katowice" – Górnik Zabrze.
Debiut GKS-u w I lidze nastąpił w sezonie 1965/66. Nowa drużyna szybko zbierała doświadczenia i umiejętności. Zła passa nadeszła w 1971 roku, kiedy "Katowice" spadły do II Ligi. Pokonano jednak przejściowe trudności, a to co GKS pokazał po powrocie do ekstraklasy było powodem do dumy dla zawodników, działaczy i całego miasta. Od 1982 roku klub sukcesywnie wspinał się na szczyty ligowej tabeli i odnosił sukcesy w rozgrywkach Pucharu Polski. W 1985 roku po raz pierwszy GKS "Katowice" zagrał w finale Pucharu Polski, by w rzutach karnych ulec Widzewowi Łódź. Rok 1986 to pamiętny finał Pucharu Polski na Stadionie Śląskim, w którym GKS pokonał Górnika Zabrze 4:1 ! Od tego momentu miasto Katowice zaczęło żyć piłką nożną. Rok później GKS zajął w lidze trzecie miejsce, w następnych dwóch latach sukcesywnie zdobywał wicemistrzostwo ekstraklasy. Rok 1989 to ponownie trzecie miejsce, a 1991 to kolejny tytuł wicemistrzowski. Ogółem od 1986 do 1995 roku GKS "Katowice" czterokrotnie zajmował pozycję wicemistrza kraju, dwa razy zdobył Superpuchar i trzykrotnie Puchar Polski.
Największe emocje towarzyszyły zawsze występom drużyny piłkarskiej w europejskich pucharach. Kiedy po raz pierwszy w 1970 roku, wtedy jeszcze w Pucharze Miast Targowych, GKS wystąpił w dwumeczu ze słynną Barceloną stadion pękał w szwach. Choć katowiczanie minimalnie przegrali, kibice byli dumni ze swojego klubu, a prasa nie przebierała w pochwałach za styl gry i walki. W drugim występie w pucharach GKS zagrał już znacznie lepiej. W pierwszej rundzie pokonał islandzki Fram Reykjavik, by w drugiej przegrać ze szwajcarskim Sion. Piłkarzom spodobała się widocznie europejska rywalizacja, bo nieprzerwanie przez kolejnych 10 lat występowali w pucharach. Na Bukowej oglądaliśmy takie zespoły jak Sportul Studentsc Bukareszt, znakomity Glasgow Rangers, Club Brugge, Galatasaray Stambuł, Benfica Lizbona, Aris Saloniki, Girondins Bordeaux i dwukrotnie Bayer Leverkusen. W rywalizacji w europejskich pucharach GKS wygrał 10 spotkań, 7 zremisował, a przegrał 19.
Czasy kryzysu w górnictwie okazały się jednak bardzo ciężkie dla katowiczan. W 1999 roku zespół znów pożegnał się z ekstraklasą, ale jak się okazało tylko na rok. Prezesem został Piotr Dziurowicz, który mimo narastających kłopotów finansowych utrzymywał drużynę w gronie najlepszych. W 2003 roku trenerowi Janowi Żurkowi udało się nawet zakwalifikować do europejskich pucharów. Wynik ten okrzyknięty został jedną z większych niespodzianek w historii polskiej pierwszej ligi. Niestety paradoksalnie odbił się naszym piłkarzom czkawką. Długi zaciągnięte przez Piotra Dziurowicza zaczynały rosnąć do niebagatelnych sum.
Od 27 marca 2003 do 11 czerwca 2004 klub występował pod nazwą Dospel Katowice. GKS Katowice Sportowa Spółka Akcyjna przestała zarządzać klubem latem 2005 roku. W sezonie 2004/2005 GKS zajął 14 miejsce w ekstraklasie i spadł do II ligi. Ze względów prawnych i finansowych rozpoczął grę w IV lidze. Po spadku do IV ligi władzę w klubie przejęło złożone z kibiców Stowarzyszenie Sympatyków Klubu GKS Katowice. W czerwcu 2006 roku klub awansował do III ligi, w czerwcu 2007 roku awansował do II ligi, którą w 2008 roku, przemianowano na I Ligę.
